Indien door iemand een in Nederland gelegen onroerende zaak wordt verkregen, dient in beginsel 8% overdrachtsbelasting te worden betaald. Is deze onroerende zaak echter een woning, dan geldt een verlaagd tarief van 2% en onder voorwaarden zelfs een vrijstelling voor starters. Het is financieel gezien dus aantrekkelijk om een onroerende zaak te kunnen kwalificeren als woning, zodat overdrachtsbelasting kan worden bespaard. Het is dan ook niet verwonderlijk dat sinds de invoering van het verlaagde tarief in 2011 de rechter met enige regelmaat moet oordelen of iets een woning is of was. Zo ook in een zaak welke afgelopen voorjaar ter beoordeling aan de rechter werd voorgelegd.

Belanghebbende kocht in 2018 een perceel grond, waarop een woning heeft gestaan die door brand is verwoest. Ten tijde van de verkrijging waren alleen de fundering met rioolaansluiting, schuur en bestrating nog aanwezig. In geschil is het overdrachtsbelastingtarief dat van toepassing is op de verkrijging. Belanghebbende is van mening dat het verlaagde tarief van toepassing is, omdat sprake is van een woning, maar de inspecteur vindt van niet.
De wetgever heeft ervoor gekozen om grond bestemd voor woningbouw uit te sluiten van het begrip woning. Ook is besloten  dat toepassing van het verlaagde tarief in geval van (voorgenomen) bouw van een woning eerst mogelijk te maken indien de fundering is aangebracht ten tijde van de verkrijging van de desbetreffende onroerende zaak.
Rechtbank Den Haag oordeelt dat het woningtarief van toepassing is. De nieuwe woning is vrijwel geheel gebouwd op de nog bestaande fundering van de oorspronkelijke woning. Verder is voor de kwalificatie als nieuwe woning in aanbouw niet vereist dat de ten tijde van de verkrijging aanwezige fundering specifiek is aangelegd voor de te bouwen woning. Ook is er economisch nauwelijks sprake van een verschil tussen nieuw aangebrachte fundering en fundering die is blijven liggen, dat een verschil in tarief kan rechtvaardigen. Dat de bouwvergunning pas is verkregen na de levering van de onroerende zaak en ook pas daarna is begonnen met de bouw, leidt niet tot een ander oordeel. De bouwvergunning is immers wel vóór de levering aangevraagd en uit de daarbij overgelegde tekeningen volgt dat het bouwplan de aanwezige fundering volgt. Het gelijk is volgens de rechtbank dan ook aan belanghebbende.
 
Uit de jurisprudentie welke tot op heden over het verlaagde tarief is gewezen, komt het begin en het einde van de reikwijdte van het begrip ‘woning’ naar voren:

• grond bestemd voor woningbouw is (nog) geen woning;
• de levenscyclus van een woning vangt aan nadat op een bouwterrein de fundering voor een woning is gelegd (woning in aanbouw);
• een bouwwerk dat oorspronkelijk als woning is ontworpen en gebouwd, behoudt deze status in beginsel;
• afwijkende aanwending van een object dat naar zijn aard kwalificeert als woning (bijvoorbeeld gebruik als kantoor of als tandartsenpraktijk) brengt geen aardverandering teweeg;
• een aardverandering is pas aan de orde als voor het terugbrengen naar de oorspronkelijke aard meer dan beperkte bouwkundige aanpassingen nodig zijn;
• het feit dat een naar zijn aard als woning ontworpen en gebouwde woning niet geschikt is om als woning te dienen, brengt geen aardverandering teweeg;
• de oorspronkelijke aard van de woning gaat niet verloren door ernstige schade en verval;
• de levenscyclus van de woning eindigt, wanneer met de sloop is aangevangen.